Wow, ik heb een belangrijke stap genomen, die bepalend is voor de rest van mijn leven.

Het is zomer 2015. Een nieuw hoofdstuk openbaart zich.

Ik ga het achter me laten. Alles wat ik heb bereikt. Mensen zullen me voor gek verklaren.

Ik heb het hier allemaal zo voor elkaar. Huisje, boompje, beestje. Mijn eigen freelance bedrijf, werken vanuit mijn passie en een succesvolle blog.

Picture perfect, zeg maar.

Toch voel ik dat ik hier niet ben gekomen om daarmee te settelen.

Terwijl ik typ voel ik mijn ademhaling omhoog gaan en mijn hart sneller kloppen. Het is spanning. Spanning waarvan ik weet dat dit is wat ik hoor te doen. 

Met LeefBewust verkondig ik al jaren dat wij mensen in onze kracht moeten gaan staan en ons hart moeten volgen om de beste versie van onszelf te worden.

En als er iets is waar ik een hekel aan heb dan is het hypocrisie, oftewel het voorwenden van geloof, gevoelens, moraal of deugden zonder daar volledig achter te staan of de daaraan verbonden normen en waarden zelf in praktijk te brengen.

Het is voor mij te makkelijk, om daarmee te settelen.

Dus sinds ik mijn transformatieproces in gang heb gezet en mijn traumatische jeugd een plek heb gegeven, heb ik mezelf beloofd dat ik elke dag iets beter zal worden.

Ik heb mezelf beloofd mooie dingen te gaan doen met mijn leven en er het maximale uit te halen. Zodat ik op het moment dat het einde van mijn tijd nadert, kan terugkijken op een leven dat dalen en bergen kende maar ondanks alles vruchtbaar is geweest.

De moeite waard om te leven!

Het is niet het verlangen naar meer, maar de stroming van mijn hart die ervoor zorgt dat ik deze stap ga zetten.

Ik ga nu nóg méér dan ooit mijn hart volgen. 

LeefBewust gaat door … maar hoe? 

Dat vertel ik je in mijn volgend artikel: LeefBewust 2.0, het roer gaat om!

Met liefde,